LET'S MEET ANOUK LEVERT

Dit is Anouk (29), zij biedt als zelfstandige begeleiding aan ouders, verzorgers en kinderen. Het is een combinatie van 1-op-1 (gezins)trajecten en sessies, koffie & pedagogiek wandelingen en inloopbijeenkomsten, waar ouders en kinderen vrijblijvend en zonder registraties met hun twijfels en vragen terecht kunnen.

Anouk is geboren en getogen in Amsterdam, maar ze heeft héél veel zin om in september (2021), samen met haar vriend naar het prachtige den Bosch te mogen verhuizen.

Ze komt ook heel graag in Frankrijk, waar een deel van haar roots liggen. Verder leert ze altijd graag nieuwe mensen kennen en zorgt ze wel dat ze geïnspireerd blijft in het leven, door te blijven ontdekken en leren.

Ze heeft zich mede hierom ook bij SOSU aangesloten. Nieuwe mensen leren kennen en elkaar verder helpen en samenwerken is het doel, want samen kom je echt verder, geeft Anouk aan.

Loopbaan

Van kinds af aan wist Anouk dat ze ‘later’ met kinderen wilde werken. Het leek haar eerst mooi om leerkracht te worden, ze twijfelde er later aan om kinderarts te worden. Uiteindelijk koos ze ervoor om pedagogische wetenschappen te gaan studeren. Via onder andere een master inclusief stage en werkervaring in de Orthopedagogiek, veel oppaservaring en vrijwilligerswerk met kinderen later, kwam zij uiteindelijk in de kinderopvang terecht.

Hier vervulde zij een managementfunctie, maar ze besefte zich toen dat ze veel te veel verwijderd begon te geraken van wat zij het belangrijkste vindt binnen haar werk; kinderen in hun kracht zetten.

Anouk gelooft dat zij dit het beste kan uitoefenen, wanneer zij zelf ook in haar kracht blijft staan. Vandaar dat Anouk heeft besloten deze stap te zetten naar het ondernemerschap.

Daarnaast is Anouk zowel in de jeugdzorg, de kinderopvang als in haar uitstapje naar de politieke wereld vaak tegen de bekende 'systemen’ aangelopen. Anouk gelooft dat het ook anders kan en besloot het dan ook te gaan doen! Anouk wil met haar laagdrempelige begeleiding, zonder diagnose & labels, zonder oordeel en ‘pedagogische waarheid,’ maar door echt goed te kijken en luisteren naar kinderen en je eigen gevoel, hele mooie stappen zetten samen met het kind en ouders/verzorgers.

Dromen en doelen

Anouk zou het het allermooiste vinden als zoveel mogelijk kinderen zich écht gezien en gehoord zouden voelen. Dat ze weten dat ze er mogen zijn, dat ze zichzelf mogen zijn en ertoe doen. Dat je daar niet perfect voor hoeft te zijn. Als ouders zouden weten dat je best doen (in de opvoeding) echt goed genoeg is, dat het niet altijd perfect hoeft te zijn en dat ze gewoon mens mogen zijn, dat kinderen daar veel meer van leren. Dat dingen als liefde en verbinding veel belangrijker zijn en dat het belangrijk is dat zij zich ook prettig voelen in de opvoeding, dan welke cadeaus dan ook. Het is Anouks' droom om een fysieke plek te creëren waar pedagogiek en verbinding centraal staan, waar er gesproken kan worden over opvoeding, zonder oordeel en zonder dat we het allemaal beter weten dan de ander…Anouk: "want poeh, wat wordt er soms onbewust veel geoordeeld over hoe je kinderen moet opvoeden…en wat zijn ouders soms ontzettend streng voor zichzelf." Anouk wil een plek voor pedagogen en ouders die elkaar kunnen ontmoeten, maar ook vooral een plek waar er niet alleen over kinderen gesproken wordt maar ook mét kinderen. Kinderen kunnen er spelen, ouders elkaar ontmoeten en vrijblijvend vragen kunnen stellen aan Anouk en elkaar.

Het is een plek waar getwijfeld mag worden, waar je echt jezelf kan zijn en vanuit kwetsbaarheid kunt groeien, als ouder en als kind.

Gouden tip

‘Alles is taal’, die woorden van Francoise Dolto klinken zo simpel, maar zijn voor Anouk als pedagoog en als mens zo belangrijk. Hoe jong kinderen ook zijn, ze hebben je zoveel te vertellen. Taal zit hem namelijk in veel meer dan woorden; in lichaamstaal, emoties en gedrag. Door goed naar een kind (of volwassene) te luisteren kun je zoveel leren. Daarmee zeggen kinderen vaak niet alleen heel veel over hun eigen prikkels en gevoelens, maar spiegelen ze ons vaak aan ons als volwassenen.

Neem nou bijvoorbeeld het ‘perfectionisme’ in de maatschappij. We kunnen nog zo vaak tegen kinderen zeggen dat ze zichzelf mogen zijn en het niet perfect hoeven doen, als we zelf vaak een heel andere voorbeeld geven en het onszelf niet gunnen fouten te maken en te mogen leren, komen die woorden waarschijnlijk veel minder sterk over en is het niet gek als kinderen dat als voorbeeld gaan nemen…

Instagram: @anouklevertpedagogiek