LET'S MEET ANOUK LEVERT

Dit is Anouk (29), ze combineert werken in de kinderopvang met het starten als

zelfstandig pedagoog. Middels laagdrempelige sparringsessies en pedagogische

begeleiding helpt ze ouders die twijfelen of ze het wel goed doen voor hun kinderen.

Door mee te kijken vanuit het perspectief van het kind en mee te denken met ouders

zorgt ze voor meer vertrouwen en rust bij dagelijkse opvoed-struggles.

Anouk is geboren en getogen in Amsterdam, maar woont met veel plezier sinds

oktober (2021), samen met haar vriend in het prachtige den Bosch.

Ze komt ook heel graag in Frankrijk, waar een deel van haar roots liggen. Verder

leert ze altijd graag nieuwe mensen kennen en zorgt ze wel dat ze geïnspireerd blijft

in het leven, door te blijven ontdekken en leren.

Ze heeft zich mede hierom ook bij SOSU aangesloten. Nieuwe mensen leren kennen

en elkaar verder helpen en samenwerken is het doel, want samen kom je echt

verder, geeft Anouk aan.

Loopbaan

Van kinds af aan wist Anouk dat ze ‘later’ met kinderen wilde werken. Via een aantal

omwegen koos ze ervoor om pedagogische wetenschappen te gaan studeren. Via

onder andere de Orthopedagogiek, veel oppaservaring en vrijwilligerswerk met

kinderen kwam zij uiteindelijk in de kinderopvang terecht.

Hier vervulde zij een managementfunctie, maar ze besefte zich toen dat ze veel te

veel verwijderd begon te geraken van wat zij het belangrijkste vindt binnen haar

werk; kinderen in hun kracht zetten.

Anouk gelooft dat zij dit het beste kan uitoefenen, wanneer zij zelf ook in haar kracht

blijft staan. Vandaar dat Anouk heeft besloten deze stap te zetten naar het

ondernemerschap.

Daarnaast is Anouk zowel in de jeugdzorg, de kinderopvang als in haar uitstapje

naar de politieke wereld vaak tegen de bekende 'systemen' aangelopen. Anouk

gelooft dat het ook anders kan en besloot het dan ook te gaan doen! Door mee te

kijken vanuit het perspectief van het kind en gevoel van de ouders wil ze niet alleen

tips en inzichten voor nu delen, maar zorgen dat ouders hun kinderen ook net iets

beter leren begrijpen. Op die manier kan ze maatwerk leveren en zorgen dat ouders

ook in de toekomst de dagelijkse opvoed-struggles met meer rust en vertrouwen

tegemoet gaan.

Dromen en doelen

Anouk zou het het allermooiste vinden als zoveel mogelijk kinderen zich écht gezien

en gehoord zouden voelen. Dat ze weten dat ze er mogen zijn, dat ze zichzelf mogen

zijn en ertoe doen. Dat je daar niet perfect voor hoeft te zijn. Als ouders zouden

weten dat je best doen (in de opvoeding) echt goed genoeg is, dat het niet altijd

perfect hoeft te zijn en dat twijfelen mag. Dat dingen als liefde en verbinding veel

belangrijker zijn en dat het belangrijk is dat zij zich ook prettig voelen in de

opvoeding, dan welke cadeaus dan ook. Het is Anouks' droom om een fysieke plek

te creëren waar pedagogiek en verbinding centraal staan, waar er gesproken kan

worden over opvoeding, zonder oordeel en zonder dat we het allemaal beter weten

dan de ander…Anouk: "want poeh, wat wordt er soms onbewust veel geoordeeld

over hoe je kinderen moet opvoeden…en wat zijn ouders soms ontzettend streng

voor zichzelf"; Anouk wil een plek voor pedagogen en ouders die elkaar kunnen

ontmoeten, maar ook vooral een plek waar er niet alleen over kinderen gesproken

wordt maar ook mét kinderen. Kinderen kunnen er spelen, ouders elkaar ontmoeten

en vrijblijvend vragen kunnen stellen aan Anouk en elkaar.

Het is een plek waar getwijfeld mag worden, waar je echt jezelf kan zijn en vanuit

kwetsbaarheid kunt groeien, als ouder en als kind.

Gouden tip

‘Alles is taal’, die woorden van Francoise Dolto klinken zo simpel, maar zijn voor

Anouk als pedagoog en als mens zo belangrijk. Hoe jong kinderen ook zijn, ze

hebben je zoveel te vertellen. Taal zit hem namelijk in veel meer dan woorden; in

lichaamstaal, emoties en gedrag. Door goed naar een kind (of volwassene) te

luisteren kun je zoveel leren. Daarmee zeggen kinderen vaak niet alleen heel veel

over hun eigen prikkels en gevoelens, maar spiegelen ze ons vaak aan ons als

volwassenen.

Neem nou bijvoorbeeld het ‘perfectionisme’ in de maatschappij. We kunnen nog zo

vaak tegen kinderen zeggen dat ze zichzelf mogen zijn en het niet perfect hoeven

doen, als we zelf vaak een heel andere voorbeeld geven en het onszelf niet gunnen

fouten te maken en te mogen leren, komen die woorden waarschijnlijk veel minder

sterk over en is het niet gek als kinderen dat als voorbeeld gaan nemen…

Instagram: @anouklevertpedagogiek